Sofia Coppola’nın tüm filmleri

Sofia Coppola, babasının gölgesi dışına çıkan, kısa ama ilham verici bir kariyere sahip yönetmenlerden biri. Onun sineması, kelimelerden daha yüksek sesle konuşan sessizliklerle, kendi dünyalarında izole edilmiş, yaldızlı kafeslere kilitlenmiş, yalnızlık ve izolasyonla damgalanmış karakterlerle doludur.

Kişisel tarzının pek çok olumsuz tarafı olmasına rağmen (esas olarak yavaş temposu nedeniyle), takipçileri için de ana erdemidir. Filmografisine bir göz atacağız ve “daha az iyi” olanların bile daha fazlasını vaat ettiğini vurgulayacağız (her zaman olduğu gibi, her birinin kişisel zevki büyük ölçüde farklı etkiliyor olsa da).

On the Rocks

Şahsen, yönetmenden en az hoşlandığım film değil, ama bana “en az Coppola” gibi görünüyor. Burada hikaye, kuşak farklılıkları ve bir baba (Bill Murray) ile kızı (Rashida Jones) arasındaki iletişim eksikliğini çok daha kaygısız ve nazik bir tonda ele alıyor ve en erişilebilir filmine yol açıyor, ancak çatışmanın çözümü, daha görsel ve daha az gerçek bir şekilde bir şeyler daha fazla derinlikte eksik olsa da.

Somewhere

Başka bir baba-oğul hikayesi, bu durumda lüks içinde yaşayan ve küçük kızına (Elle Fanning) bakmak zorunda kalan ünlü bir aktör (Stephen Dorff) hakkında. ‘On the Rock’a benzer temaları araştırıyor, ancak daha incelikli bir şekilde. Coppola’nın “sıkılan insanlar hakkında film yapmak” konusundaki kötü şöhretinin en iyi örneği olduğu ve hızının tam olarak yüksek tempolu olmadığı doğru olsa da, o küçük anların büyüsünü babaya nasıl aktaracağını çok iyi biliyor ve kızı, kahramanı için temsil ettikleri vahayı yakalar.

The Bling Ring

Bazıları tarafından Sofia Coppola’nın “marracha filmi” olarak bilinen film, şüphesiz yönetmenin en tempolu ve aynı zamanda en eğlenceli filmi. Los Angeles’tan çeşitli ünlülerin evlerini soymaya ve kıyafetlerini, mücevherlerini vb. çalmaya karar veren bir grup genç hakkında. Görünür hafifliğinin altında, ironik bir ton ve bu inanılmaz gerçek hikayeyi çerçeveleyen bir pop müziği ile materyalizm ve aşırılık üzerine gerçek bir hicivimiz var.

María Antonieta

Yönetmen sinemasının temel özelliklerini bulduğumuz en ikonik filmlerden biri: Her şeye sahip bir karakter (Marie Antoinette), ancak sessizlik içinde yalnızlığını çekiyor. Coppola, sonunda kendi seçmediği bir hayatı olan bir genç olan karaktere biraz empati göstermeden, hükümdarın hayatının bolluğunu tasvir etmekten çekinmiyor. Anakronistik müzik, sanat tasarımı, o bitiş… Hatırlanması gereken tüm detaylar.

The Beguiled

1971 yapımı filmin yeniden çevrimi olduğu için üzerine yağan eleştirilere rağmen, bu mücevher bana zaten var olan bir hikayenin nasıl ele alınacağının mükemmel bir örneği gibi görünüyor. Coppola’nın filmi, sadece selefini kopyalamaktan ziyade, 1971 orijinalini tamamlayan ilginç yeni nüanslar sunuyor.

Yapımcı, aynı hikayeyi, bir kız okuluna yerleşmiş ve karşı taraftan yaralı bir askerin gelişiyle rutinleri sarsılan bir grup kadından alıyor ve kadın karakterlere daha fazla karmaşıklık katıyor, karakterlerinde geniş bir griler yelpazesi yaratıyor. Aynı zamanda, izleyiciyi her an korkunç bir şey olacağı hissine sürükleyen o ender ve baskıcı ortamı çok iyi bir şekilde yeniden yaratıyor.

The Virgin Suicides

İlk uzun metrajlı filmi, yönetmenin nesiller boyu süren bir çalışma olarak kabul edilen yetenek ve takıntılarının bir başka mükemmel örneği. Jeffrey Eugenides’in romanının bu uyarlaması, orijinal eserin o eterik hissini nasıl yakalayacağını biliyor ve bize herkesin uzaktan idealleştirdiği ama gerçekte kimsenin bilmediği o genç kız kardeşlerden bahsediyor.

Lost in Translation

Coppola’nın başyapıtı ve hücre hapsi hakkında en iyi filmlerden biri. Başarılı bir aktör (Bill Murray) ve ünlü bir görüntü yönetmeninin (Scarlett Johansson) karısı, her ikisi de kişisel kriz durumlarında, büyük Tokyo şehrinin ortasında buluşurlar. Film yapımcısı, incelikli bir şekilde ve sessizlikler aracılığıyla karakterlerin ruh halini tüm nüanslarıyla mükemmel bir şekilde resmediyor.