State of Mind inceleme
Bir Aldous Huxley romanında oynayabilseydiniz, bu, Daedalic Entertainment’ın State of Mind oyunu olurdu. Oyun düşündürücüdür ve mesajlarını ve temalarını tamamladıktan sonra düşünmenizi sağlar.
State of Mind ütopyacı ve distopyacı yaklaşır ve trans hümanizmi tartışır. Bu şekilde yazıldığında her şey biraz iddialı geliyor, ancak tartışılan hikaye ve temalar inanılmaz derecede derin ve iyi hazırlanmış bir hikaye ve harika seslendirmeler içeriyor. Kıskançlık, terk ve ayrılık konularını gündeme getiren bir ilişkinin çöküşünü görüyoruz ve düşünce için biraz daha malzeme ekliyoruz.
Kısacası amaç, ana karakterin ailesine ne olduğunu bulmaktır; teröristlerin makine akışını durdurmaya çalıştığı bir dünyada bir araba kazasından önce ve sonra olanları bir araya getirmek. Yine de çok şey söyledik, bu yüzden hikaye hakkında çok fazla konuşmayacağız.
State of Mind inceleme
Bu oyunu incelemek için çalışmaya başladığımızda, bu oyunun tam olarak ne olduğunu ele almak zordu. Başından beri bize Blade Runner ve I, Robot gibi filmleri hatırlattı ve inşa ettiği dünya, karanlık ve derin. Derhal, sizi bu dünyanın katmanlarını aralamanıza yardımcı olan bir gazeteci olan Richard Nolan’ın ayakkabılarını doldurduğunuz, sormak istediğiniz sorularla çıldırtacak bir komploya gömüleceksiniz.
İçinde yaşadığı distopya Berlin tarafından biraz kandırılmış ve öfkelenmiş bir araba kazası geçirmiş ve hayatını bir araya getirmeye karar vermiştir. Ev hayatı bir enkazdır ve hemen karısının ve çocuğunun nerede olduğunu merak ederek başarısız evliliğine sürükleniriz. Yıldızdan daha az bir kariyerin yanı sıra, geçmişte kariyerini tanımlayan bir Pulitzer ödülü kazanan kızgın bir gazetecidir.
Bu, aynı zamanda bir taksi kazasında olan ve hayatta kalan başka bir karakter olan Adam ile tam bir tezat oluşturuyor. Nolan, oynanabilir karakterlerin en yaygın olanı olsa da, kontrolünü ele aldığınız başkaları da var, ama yine de çok fazla şey söylemek istemiyoruz. Ancak söyleyebileceğimiz, gerçekliğimizi gerçekle karşılaştırmasıdır. Ütopik sanal dünya ile gerçekliğin distopyası arasındaki zıtlığa bakmak yeni değil, ama bu oyunun yaptığı gibi benzersiz hissettiriyor. Gerçekçi dünyalar ve insanlar inşa etmek zordur, ancak Daedalic Entertainment bir şekilde onu yaratmayı başardı.
Richard’ın robotlara karşı duyduğu huysuzluk anlaşılabilir ve Adam’la büyük bir tezat oluşturuyor. Aslında, birbirleriyle ve çevrelerindeki dünyayla etkileşimleri ilgi çekici ve eğlenceli ve bu dünyanın görünümü de eşit derecede etkileyici. Karakterlerin kendileri çokgen tabanlı iken arka planlar çarpıcı görünüyor. Karakterlerin görüntüsünün deneyimden uzaklaşacağını hayal edersiniz, ancak hiçbir şey gerçeklerden daha iyi olamaz. Grafikler oyuna mükemmel bir şekilde uyuyor ve başka hiçbir şey asla işe yaramayacak gibi geliyor.
Tüm bunlar üçüncü şahıs bakış açısıyla yönlendirilmiş ve kamera açıları iyi çalışıyor. Oyunun ses oyunculuğu ve ambiyansı aslında bir film oynamak gibi. Muhtemelen bununla ilgili bir şey olmadığını, ancak eylemsiz olduğunu söyleyebiliriz.
Zamanın büyük çoğunluğunu insanlarla konuşarak ve anlatıyı ileriye taşımak için nesnelerle etkileşime girerek geçirirsiniz ve çoğu şey onunla etkileşime girebilir ve ne olduğunun bir tanımı için taranabilir. Birkaç şikayetimizden biri, çok yakın durursanız, kamera açısının açılan metni okumamızı durdurması gerçeğinden kaynaklanmaktadır.
Bununla birlikte, son derece etkileşimli bir düğme ezme deneyimi arıyorsanız, onu burada bulamazsınız. State of Mind, Telltale başlıklarının zamanlanmış zorluklarına veya diyalog seçimlerine vurgu yapmalarına sahip değildir, bunun yerine yeni yerlere seyahat etmek ve konuşmaları teşvik etmekle ilgilidir.
Sürükleyici hikayenin yanı sıra, oldukça basit bazı bulmacalar var. Güvenlik dronlarını lazer ışıklarıyla körleştirmeniz gereken bir bölüm var.
Ayrılık, karışıklık ve öfke konularının hepsi incelenirken, robotun Richard’ı memnun etmek için elinden gelenin en iyisini yapmaya çalıştığı ve başarısız olduğu gibi güzel anlar da var. Aile fotoğrafları ile etkileşim ve piyano çalma yeteneği onu daha zengin hale getirir. Örneğin robot, karısından makinelere açıkça nefret eden Nolan’a kindar bir hediye olarak tanıtıldı; robotla empati kurmamızı bile sağladılar.
Sonuç olarak, burada baktığınız şey, arka plan açısından zengin ve temaların derinliklerinde son derece gelişmiş bir fütüristik gerilim. Düşündürücüdür ve duygusal ve ilgi çekici bir anlatım sağlar. Bazı bulmacalar biraz sıkıcı tarafta olsa da, özellikle görsel stil de mükemmel olduğu için baştan sona bağlandık. Düşünmenizi ve yol boyunca tahmin etmeye devam etmenizi sağlayacak bir şey arıyorsanız, bunu deneyin.